اخیراً گذارم به یکی از داروخانه‌ها‌ی حاشیه شهر افتاد. داروخانه اما بیش از حد شلوغ بود . اکثر مراجعه کنندگان هم جوانان و نوجوانانی بودند که به صف جلوی پیشخوان ایستاده بودند و نسخه پیچ، جعبه کارتونی پر از قرص در کنار دستش گذاشته بود و مرتب به بیشتر مراجعان از داروهای موجود در آن جعبه می‌داد. دقت که کردم دیدم ایشان قرص ترامادول ۲۰۰ پاکستانی که حتی ژنریک ایران نیست و عوارض متعدد و خطرناکی دارد به مردم می‌فروشد، به عنوان یک پزشک برایم تجربه قابل‌چشم‌پوشی نیست که چنین داروی بدون نسخه عرضه گردد، در پرده ای دیگر در مطب مشغول ویزیت بیماران بودم که...
یکی از بیماران وارد شد و در حالی که از علائم سینوزیت مزمن شکایت داشت گفت : " دکتر من خودم رفتم داروخانه و این چرک خشک کن ها را بهم داده و گفته زود خوب میشی! نگاه کردم و دیدم ۳۰ عدد تاوانکس برای بیمار تجویز کرده است!" . نکته قابل تامل آن است که بخشنامه سطح بندی آنتی بیوتیک ها ابلاغ شده است و مطابق معمول در غیاب حمایت صنفی دیوار پزشکان عمومی از همه کوتاهتر بود و چند قلم از آنتی بیوتیک ها محدود به تجویز متخصصان شد .
این در حالیست که برخی داروخانه ها همچنان به فروش بدون نسخه این داروها ادامه می دهند. بی‌شک بسیاری برای آنکه حق ویزیت یک متخصص را نپردازند بدون مشورت با پزشک اقدام به تهیه غیر مجاز آنتی بیوتیک های مد نظرشان می‌نمایند. متاسفانه ورود رانت‌های خاص در حوزه دارو و دلمشغولی‌های سیاسی و برخوردهای کاسب مآبانه و دور از شان جامعه پزشکی باعث شده است تا حواشی‌های شغلی در میان تعداد محدودی از همکاران داروساز تقویت گردد. بی شک منافع شخصی در هر صنفی امکان بروز دارد، اما اجازه دادن به تقویت منافع باندی در صنف سلامت حتی در میزان کم نیز می تواند دارای تبعات منفی بیشتری برای جامعه باشد، لزوم نظارت بیشتر بر داروخانه‌ها و داروسازان می‌تواند متضمن ایجاد آرامش بیشتر در حوزه دارو و سلامت کلی اجتماع باشد . بی شک تعداد انگشت شمار داروساز متخلف می‌توانند زحمات اکثریت شریف را زیر سوال قرار دهند و بیش از همه به خود آن صنف آسیب وارد می‌کنند .
آنچه بیش از همه موجب گلایه کادر محترم پزشکی است، عدم تحرک کافی بازرسان در در معاونت داروی دانشگاهها است. اکثریت مطلق همکاران شریف داروساز در شرایط پساتحریم با مشکلاتی از جمله مسائل بیمه‌ای و افزایش قیمت ها رو به رو هستند و نظارت بیشتر می‌تواند نشانه‌ای حمایت از این اکثریت دلسوز و زحمتکش باشد. مسئله فروش داروهای همچون آنتی بیوتیک ها بدون نسخه البته در بسیاری شهرها به ندرت اتفاق می‌افتد، چنین پدیده‌ای در پایتخت و کلان شهرها ظاهراً بیشتر نمود و بروز دارد . به عقیده نگارنده، بهترین راه برای‌برون رفت از این شرایط ،
ایفای نقش موثر و خروج از انفعال از جانب سازمان غذا و دارو و از سوی دیگر تعامل مثبت انجمن داروسازان- که در چند ماه اخیر ثابت کرده‌اند در کار صنفی متحد و موفق عمل می‌کنند با سازمان نظام پزشکی و انجمن های پزشکی برای به حداقل رساندن معضل عرضه بدون نسخه داروست که ادامه این وضع آسیب‌های جبران ناپذیری به سلامت جامعه خواهد زد.
مهدیار سعیدیان - پزشک و فعال صنفی
یکی از بیماران وارد شد و در حالی که از علائم سینوزیت مزمن شکایت داشت گفت : " دکتر من خودم رفتم داروخانه و این چرک خشک کن ها را بهم داده و گفته زود خوب میشی! نگاه کردم و دیدم ۳۰ عدد تاوانکس برای بیمار تجویز کرده است!" . نکته قابل تامل آن است که بخشنامه سطح بندی آنتی بیوتیک ها ابلاغ شده است و مطابق معمول در غیاب حمایت صنفی دیوار پزشکان عمومی از همه کوتاهتر بود و چند قلم از آنتی بیوتیک ها محدود به تجویز متخصصان شد .
این در حالیست که برخی داروخانه ها همچنان به فروش بدون نسخه این داروها ادامه می دهند. بی‌شک بسیاری برای آنکه حق ویزیت یک متخصص را نپردازند بدون مشورت با پزشک اقدام به تهیه غیر مجاز آنتی بیوتیک های مد نظرشان می‌نمایند. متاسفانه ورود رانت‌های خاص در حوزه دارو و دلمشغولی‌های سیاسی و برخوردهای کاسب مآبانه و دور از شان جامعه پزشکی باعث شده است تا حواشی‌های شغلی در میان تعداد محدودی از همکاران داروساز تقویت گردد. بی شک منافع شخصی در هر صنفی امکان بروز دارد، اما اجازه دادن به تقویت منافع باندی در صنف سلامت حتی در میزان کم نیز می تواند دارای تبعات منفی بیشتری برای جامعه باشد، لزوم نظارت بیشتر بر داروخانه‌ها و داروسازان می‌تواند متضمن ایجاد آرامش بیشتر در حوزه دارو و سلامت کلی اجتماع باشد . بی شک تعداد انگشت شمار داروساز متخلف می‌توانند زحمات اکثریت شریف را زیر سوال قرار دهند و بیش از همه به خود آن صنف آسیب وارد می‌کنند .
آنچه بیش از همه موجب گلایه کادر محترم پزشکی است، عدم تحرک کافی بازرسان در در معاونت داروی دانشگاهها است. اکثریت مطلق همکاران شریف داروساز در شرایط پساتحریم با مشکلاتی از جمله مسائل بیمه‌ای و افزایش قیمت ها رو به رو هستند و نظارت بیشتر می‌تواند نشانه‌ای حمایت از این اکثریت دلسوز و زحمتکش باشد. مسئله فروش داروهای همچون آنتی بیوتیک ها بدون نسخه البته در بسیاری شهرها به ندرت اتفاق می‌افتد، چنین پدیده‌ای در پایتخت و کلان شهرها ظاهراً بیشتر نمود و بروز دارد . به عقیده نگارنده، بهترین راه برای‌برون رفت از این شرایط ،
ایفای نقش موثر و خروج از انفعال از جانب سازمان غذا و دارو و از سوی دیگر تعامل مثبت انجمن داروسازان- که در چند ماه اخیر ثابت کرده‌اند در کار صنفی متحد و موفق عمل می‌کنند با سازمان نظام پزشکی و انجمن های پزشکی برای به حداقل رساندن معضل عرضه بدون نسخه داروست که ادامه این وضع آسیب‌های جبران ناپذیری به سلامت جامعه خواهد زد.
مهدیار سعیدیان - پزشک و فعال صنفی
