کمبود دارو علاوه بر اینکه به صورت مستقیم میتواند سلامت جسمی بیماران را به خطر اندازد، به نوبه خود میتواند صدمات جبران ناپذیری بر روان آنها و خانوادههایشان باقی بگذارد.
به گزارش فانا، وضعیت دارو آنچنان که نمایندگان مجلس شورای اسلامی و معاون وزیر بهداشت اعلام کردهاند، اصلا مناسب نیست و این مسأله علاوه بر تأثیری که میتواند بر سلامت جسمی بیماران باقی بگذارد، به نوبه خود تبعات روانی را هم برای بیماران و هم خانوادههای آنها به دنبال خواهد داشت.
بر اساس آنچه که همایون سامهیح رئیس کمیته دارو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی گفته است در حال حضر بین ۳۰۰ تا ۳۶۰ قلم دارو در وضعیت کمبود به سر میبرد و اگر این وضعیت تداوم پیدا کند احتمالا تعداد کمبودها بیشتر خواهد شد.
کمبود یک قلم دارو هم خطرناک است
دارو یک کالای حیاتی است که بود و نبود آن زندگی بسیاری از افراد را به خطر میاندازد. به همین دلیل حتی کمبود یک قلم دارو میتواند نگران کننده باشد. بر همین اساس کمبود ۳۰۰ تا ۳۶۰ قلم دارو میتواند ابعاد این نگرانی را بیشتر کند. هرچه نگرانی بیشتر شود، طبیعتا بر استرس و اضراب افراد تأثیر میگذارد.
اختلالات اضطرابی خود بخش مهمی که از اختلالات سلامت روان محسوب میشوند که میزان آن در کشور ما کم نیست و چه بسا این مسائل هم بتواند بر افزایش این اختلالات که منشأ بسیاری از بیماریهای دیگر نیز محسوب میشود تأثیر بگذارد.
رنج مضاعف بیماران
اضطراب پیدا کردن دارو برای بیماران و خانوادههای آنها یک رنچ مضاعف است که به آنها تحمیل میشود و این مسأله از چند بعد بر آنها تأثیر بگذارد. فرض کنیم بیماری وجود دارد که حیات و ممات او به یک دارو یا چند دارو وابسته بوده و هرگونه تغییر در دسترسی به میتواند زندگی او را به خطر اندازد، حتی اندیشیدن به این موضوع که این ابزار زندگی از او دور میشود هم برای بیمار خطرناک بوده و هم اینکه میتواند شرایط روانی خانواده او را مختل کند و هر لحظه در انتظار بدترین اتفاق ممکن باشند.
از سوی دیگر تنشهای روانی نیز میتواند بر وضعیت سلامت خانواده بیمار تأثیر بگذارد، استرس پیدا کردن دارو در داروخانههای رسمی اعم از بیمارستانی، دولتی و خصوصی و پرهیز از حضور در بازار سیاه هر بیمار و همراه بیماری را دچار انواع تنشها میکند.
وقتی دارویی که برای یک بیمار مورد نیاز است طبیعتا بسیاری از افراد برای پیدا کردن این دارو سر از بازارهای غیر رسمی و اصطلاحا سیاه دارو در میآورند که اگر داروی مورد نظر خود را پیدا کنند باید هزینه بسیار زیادی بابت آن بپردازند که از توان بسیاری از آنها خارج است، از سوی دیگر به فرض تهیه دارو باید نگران این مسأله باشند که آیا داروی مورد نظر کیفیت و اثر گذاری دارد؟ تاریخ آن اعتبار دارد یا چه عوارضی میتواند بیمار را تهدید کند تمام این نگرانیها نیز خود در نهایت به بیمار و خانواده او فشار وارد کند که در نهایت منجر به اختلالات سلامت روان شود؛ بنابراین کمبود دارو علاوه بر اینکه سلامت جسمی فرد را به صورت مستقیم مورد تهدید قرار میدهد، این احتمال که در آینده اختلالات سلامت روان را نیز برای فرد یا خانواده او به وجود آورد وجود دارد، بر همین اساس باید بلافاصله در رفع این کمبودها کوشید تا مشکلات بیماران دوچندان نشود و ضمن کاهش رنج این بیماران هزینههای دیگری که قرار است در آینده بر این خانوادهها و نظام سلامت وارد شود، متوقف کرد.