براساس چارچوب جدیدی که توسط متخصصان تهیه و توسط ۷۶ سازمان پزشکی جهانی تائید شده است، پزشکان باید برای تشخیص چاقی به جای استفاده صرف از شاخص توده بدنی (BMI) از معیارهای گسترده‌تری استفاده کنند.
براساس مقاله منتشر شده در لنست، چاقی باید به دو دسته "چاقی بالینی" و "چاقی پیش‌بالینی" تقسیم شود.
چاقی بالینی، چربی اضافی بدن به همراه علائم کاهش عملکرد اندام مانند تنگی نفس یا نارسایی قلبی یا مشکلات زندگی روزمره است. این نوع چاقی باید به عنوان یک بیماری مزمن در نظر گرفته و درمان شود.
چاقی پیش‌بالینی، چاقی یا چربی اضافی بدن بدون هیچ نشانه‌ای از بیماری و بدون اختلال در عملکرد طبیعی اندام است. چاقی پیش‌بالینی باید یک عامل خطر برای چاقی بالینی و سایر بیماری‌ها مانند دیابت در نظر گرفته شود و بیماران باید برای کاهش حمایت شوند/رویترز و لنست.
