در روز سهشنبه 11 آبان، دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی میزبان دکتر دیناروند معاون وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و رییس سازمان غذا و دارو بود.
به گزارش فانا، در این نشست که توسط شورای صنفی دانشکده داروسازی شهید بهشتی و انجمن دانشجویان داروسازی واحد علوم دارویی دانشگاه آزاد اسلامی و با حضور منتخبین انجمن داروسازان تهران برگزار شده بود، دانشجویان در قالب جلسه پرسش و پاسخ به بیان دغدعههای خود پرداختند و دکتر دیناروند در پاسخ سوالات و دغدغه های مطرح شده موارد زیر را بیان کرد:
امروز نباید این دغدغه را داشت که افزایش تعداد داروسازها سبب لطمه به صنف داروسازی و موقعیت شغلی داروسازان میشود. امروز متاسفانه 1400 داروخانه در کشور وجود دارد که فاقد داروساز است. امروز بسیاری از بیمارستانها فاقد داروساز میباشند. سیاست انقباضی و بستن فضا نمیتواند باعث پیشرفت ما در حوزهی داروسازی شود.
موضوع دیگری که در جلسه مطرح شد در رابطه با تفاهمنامهها و فضای سرمایهگذاری پس از برجام در کشور و آینده صنعت دارویی بود که دیناروند پاسخ داد: تفاهمنامهها که بعد از برجام تهیه شده شامل دو دسته است و یکسری از آنها در ارتباط با کشورهایی نظیر روسیه، لبنان، عراق، سوریه و ... بوده که شامل صادرات دارو از ایران میباشد و سری دیگر تفاهمنامهها با شرکتهای بزرگ دارویی مانند نوو نوردیسک دانمارک میباشد که شامل دو فاز است. در فاز اولیه که 3 سال به طول میانجامد از سوی نوو نوردیسک سایت تولیدی در ایران زده خواهد شد که فرآورده هایی مثل نسل سوم انسولین یا هورمون رشد را در ایران فرموله میکند که خود باعث ایجاد فرصت شغلی در کشور میشود. در فاز دوم نیز متعهد شدهاند که در طول 10 سال میبایست یک میلیارد دلار صادرات از سایت ایران به سایر کشورها انجام شود. خوشبختانه نگاه بین المللی امروزه برای سرمایهگذاری در ایران مثبت است و سرمایهگذاری میتواند به نفع توسعه و ایجاد اشتغال در کشور باشد.
سوال بعدی که از رییس سازمان غذا و دارو پرسیده شد در رابطه با موضوع داروخانههای گیاهی بود که دکتر دیناروند در جواب گفت: موضوع داروخانههای گیاهی سابقهای 17 ساله دارد و نخستین بار آیین نامه مربوط به آن در سال 1377 ابلاغ شد. امروز برای بار سوم شاهد ابلاغ این آیین نامه هستیم. نکاتی در رابطه با این داروخانهها وجود دارد که میبایست بدان توجه داشت:
1- تاسیس داروخانه انحصارا باید توسط داروساز صورت گیرد و میبایست مسول فنی نیز داروساز موسس باشد.
2- حق ارایه داروهای فهرست رسمی کشور را ندارد.
با توجه به نکات گفته شده متقاضی تاسیس این داروخانهها کم است. البته خود من به شخصه با این طرح مخالف بودم و اعتقادم این است که این طرح تحولی در داروسازی ایجاد نمیکند.
توجه داشته باشید بحران داروسازی کشور نه داروخانههای زنجیرهای میباشد (که اصلا هیچ چیز در مورد آن وجود ندارد) نه داروخانه گیاهی بلکه اقتصاد داروخانه است. امروز حدود 5000 داروخانه داریم که اگر تعرفه خدمات فنی را نگیرند ورشکسته میشوند. باید به فکر حل این مساله باشیم و در این راستا با هم همفکر و همراه باشیم.
موضوع دیگری که در جلسه مطرح شد قانون 1334 بود که معاون وزیر بهداشت در این رایطه اشاره کرد که قوانین دارو و غذا و تجهیزات پزشکی در ایران متاسفانه دقیق و مشخص نمیباشد و به صورت کلی بیان شده که این باعث میشود هر فعالیتی که صورت میگیرد قانونی باشد. در حالی که در سایر کشورها یکی از دقیقترین و مشخصترین قوانین مربوط به حوزه غذا و دارو و تجهیزات پزشکی میباشد. ما میباید امروز به دنبال ایجاد قوانین دقیق و شفاف در حوزه غذا و دارو باشیم. در دولت نهم که بنده رییس سازمان غذا و دارو بودم با کمک دوستان طرحی را در این رابطه به مجلس فرستادیم که متاسفانه توسط دوستان پس از ما پیگیری نشد و مسکوت ماند. حال مجدد طرحی را آمده کردیم که به مجلس در این خصوص ارایه دهیم که در یکی از بندهای آن تاسیس داروخانه تنها قائم به داروساز میباشد.
در رابطه با موضوع بازرسی از داروخانهها و قاچاق نیز گفته شد متاسفانه در حوزه بازرسی بسیار مشکل داریم. امروز طرحی که به دنبال آن هستیم استفاده از IT در این حوزه میباشد. طرح پرتال سازمان غذا و دارو میتواند در این حوزه بسیار به ما کمک کند و یک ابزار نظارتی قوی برای ما باشد.
سوال دیگر در رابطه با تجویز داروهایی بود که از سوی برخی پزشکان صورت میگیرد در حالی که دارو اصلا در بازار دارویی ایران وجود ندارد. در این رابطه دکتر دیناروند خاطرنشان کرد در برنامه ششم توسعه آمده که پزشک حق تجویز داروهای خارج از فهرست دارویی ایران را ندارد و در صورت برنامه در مجلس تجویز توسط پزشک تخلف محسوب میشود.
دکتر دیناروند در ادامه صحبتها به جایگاه داروساز در جامعه و نظام سلامت اشاره کرد و گفت: متاسفانه امروز داروساز جایگاه حقیقی خود را در جامعه ندارد که یکی از علت های آن میتواند نوع آموزش در دانشگاهها باشد. امروز در دانشگاهها داروسازی که مهارت کافی را برای ارایه خدمت به مردم را داشته باشد پرورش پیدا نمیکند و دانشجو تنها حجم زیادی از اطلاعات را در دانشگاه فرا میگیرد که در موقعیت شغلیش که داروخانه شایع ترین آن میباشد برایش مفید و کارساز نیست و این باعث میشود که فکر کند 6 سال از عمرش را اضافی در دانشگاه گذرانده است. ما میبایست در دانشگاهها انسانهایی ماهر با اخلاق و مهارت حرفهای تربیت کنیم تا بتوانیم در داروخانهها بهتر به مراجعین خدمت دهیم. ارتقای جایگاه داروسازی در کشور عزم تمام افراد دخیل در داروسازی را میطلبد.